نماز شب عارف سالک میرزا جواد آقا ملک

یکى از دوستان و نزدیکان مرحوم حاج میرزا جواد آقا ملکى تبریزى مى‏گوید: مرحوم ملکى شبها که براى تهجد و نماز شب به پا مى‏خواست ابتدا در بسترش مدتى صدا به گریه بلند مى‏کرد، سپس بیرون
مى‏آمد و نگاه به آسمان مى‏کرد و آیات »إِنَّ فِی خَلْقِ السَّماواتِ وَالْأَرْضِ«(۵۲) را مى‏خواند و سر به دیوار مى‏گذاشت و مدتى گریه مى‏کرد و پس از تطهیر نیز کنار حوض مدتى پیش از وضو مى‏نشست و
مى‏گریست و خلاصه از هنگام بیدار شدن، تا آمدن به محل نماز و خواندن نماز شب چند جا مى‏نشست و بر مى‏خواست و گریه سر مى‏داد و چون به مصلایش مى‏رسید، دیگر حالش قابل وصف نبود.(۵۳)
_______________________________________
۵۲) آیات پایانى سوره آل عمران.
۵۳) رساله لقاء اللَّه: ص۱۲۸.

نماز شب آخوند ملاعلی معصومی

مؤلف کتاب فقهاى نامدار شیعه مى‏نویسد: در یکى از تابستانهایى که در خدمت مرحوم آخوند ملاعلى معصومى بودم، روزى فرمود: ما را جهت افتتاح مسجد نوبنیاد کبودر آهنگ دعوت کرده‏اند شما هم اگر
علاقه دارید مى‏توانید بیایید. حقیر چنین فرصتى را غنیمت شمرده به همراه ایشان و تنى چند از فضلاى همدان به کبودر آهنگ رفتیم.
اهالى متدین کبودر آهنگ تا چند کیلومترى شهر به استقبال آمده بودند تا ایشان را با تجلیل و تکریم هر چه با شکوه‏تر به شهر خود وارد سازند.
در مسجد نوبنیاد شهر، یکى از وعاظ مشغول سخنرانى گردید و از احساسات گرم مردم و از زحمات و مساعى بانیان تقدیر و تشکر به عمل آورد و نماز مغرب و عشا را به امامت مرحوم آیت اللَّه آخوند به
اتفاق مردم میزبان با شکوه خاصى برگزار نمودیم.
بعد از نماز، ما را به منزل یکى از محترمین شهر راهنمایى کردند. مردم نیز بدانجا آمدند. در آن منزل سفره شام پهن شد و غذاى مفصلى در سفره نهاده شد. بعد از صرف شام مردم تا پاسى از شب،

نماز شب آیت الله بهجت

آیت اللَّه شیخ جواد کربلایى مى‏گوید:
»جناب آیت اللَّه بهجت در جدیت در نماز شب و گریه کردن در نیمه‏هاى شب مخصوصاً شبهاى جمعه کوشا بودند. یکى از علما و مشاهیر به من فرمودند که: شب جمعه در مدرسه سید در نجف اشرف در
نیمه شب بنده شنیدم با صداى حزین و ناله و گریه در حالى که سر به سجده گذاشته بود مکرراً به حق تعالى عرضه مى‏داشت: »الهى من لى غیرک، أسئله کَشفَ ضُرّى وَ النَّظَرَ فى أمْرى«(۵۵).
_________________________________
۵۵) برگى از دفتر آفتاب: ص۵۰.

نماز شب سید محمد تقی بهلول

عالم ربانى مجاهد خستگى‏ناپذیر حضرت حاج شیخ محمد تقى بهلول مى‏فرمودند: نماز شب، خیر دنیا و آخرت را دارد؛ وقتى مى‏گوییم بخوانید دلیل هم داریم که خیر دارد؛ مثلا زمانى که ما در مدرسه
فیضیّه با بقیه رفقا درس مى‏خواندیم روزگار ما خیلى به سختى مى‏گذشت، یک سال که شب نیمه شعبان مصادف با ایام زمستان بود و هواى قم به حدى سرد بود که آب در چند ثانیه یخ مى‏بست.
همان شب نیمه شعبان رفتم در مجلس جشنى که به مناسبت میلاد حضرت مهدى‏علیه السلام تشکیل شده بود شرکت کردم و وقتى به مدرسه برگشتم در مدرسه بسته بود و در حرم هم بسته بود و
هوا هم که خیلى سرد بود و از طرفى ما هم مقید به خواندن نماز شب بودیم. لذا جلو در حرم آمدم و در همان جا روى زمین شروع به نماز شب خواندن کردم.
نماز که تمام شد، یک مرد ترک زبان جلو آمد و گفت: حرم کى باز مى‏شود؟ گفتم: یکى دو ساعت دیگر. گفت: دوستانم منتظر من هستند که باید بروم شما لطف بفرمایید این شمعها را بگیرید و هر شب
جاهایى که از حرم تاریک است از طرف من روشن کنید.
من هم شمعها را گرفتم و بعد آن شخص به من مقدارى پول داد و رفت که وقتى من توجه کردم دیدم ۵۰۰ تومان است که در آن زمان مبلغ قابل توجهى بود به من داده است که با آن ۵۰۰ تومان خیلى از
مشکلات ما حل شد. بله این یک نمونه از خیر دنیا و آخرت نماز شب است.

شهادت امام علی النقی علیه السلام بر شیعیان جهان تسلیت باد

سلام خدا بر تو ای دهمین پیشوای معصوم! سلام بر درخشندگی کوکب نورانی ات که خورشید را شرمگین تابش کرد و چشمه های آفرینش را لبریز جوشش. در این روز غم بار و مصیبت زده، آتش سوگمان را مهار کن و دست مهربان و غریب نوازت را بر صفحه دل هامان بکش.

امام ابوالحسن علی النقی هادی علیه السلام ملقب به امام " هادی"، دهمین پیشوای شیعیان در نیمه ذیحجه سال 212 هجری در اطراف مدینه در محلی به نام " صریا" متولد گشت.  آن حضرت و فرزند گرامی ایشان امام حسن علیهما السلام به عسکریین شهرت یافتند، زیرا خلفای بنی عباس آنها را از سال 233 به سامرا ( عسکر) برده و تا آخر عمر پر برکتشان در آنجا، آنها را تحت نظر قرار دادند. امام هادی علیه السلام به لقبهای دیگری مانند: نقی، عالم، فقیه، امین و طیب شهرت داشت و کنیه مبارک ایشان ابوالحسن است. از آنجا که کنیه امام موسی کاظم و امام رضا علیهما السلام نیز ابوالحسن بود، لذا برای اجتناب از اشتباه، ابوالحسن اول به امام کاظم علیه السلام، ابوالحسن ثانی به امام رضا علیه السلام و ابوالحسن ثالث به حضرت هادی علیه السلام اختصاص یافته است.

پدر بزرگوارش امام جواد (ع) و مادرش بانوی گرامی سمانه است که بانویی با فضیلت و با تقوا بود. امام هادی (ع) در سن 6 یا 8 سالگی یعنی در سال 220 هجری، پس از شهادت امام جواد (ع) به امامت رسید. مدت 33 ساله امامت امام هادی (ع) با خلفای معتصم، واثق، توکل، منتصر، مستعن و معتز معاصر بود.
عظمت شخصیت امام هادی (ع) به قدری زیاد است که دوست و دشمن را به اعتراف واداشته است. قسمتی از این اعترافات مبنی بر شخصیت آن امام به لحاظ اخلاقی و بخشی دیگر ناشی از ابعاد علمی آن حضرت و شمه ای، نتیجه کراماتی است که از آن بزرگوار صادر شده است.

ابن صباغ مالکی در کتابی موسوم به فصول المهمه خطوط واضحی از سیمای تابناک فضایل و ویژگی های اخلاقی امام هادی (ع) قهرمان شکست ناپذیر عصر متوکل عباسی را ترسیم می کند!

�فضل و دانش امام دهم شیعیان بر اوج قلل بلند پایه عالم بشریت نقش بسته بود و رشته های مشعشع آن بر اختران آسمان سر می سایید. نیکی ها و اخلاق پسندیده او را نمی توان در شمار عدد ذکر نمود. اما می شود به افتخارآمیزترین آنها که موجب حیرت است بسنده کرد. او جمیع صفات نیک و مفاخر معنوی را یک جا در