آنچه در تاریخ در مورد حضرت على(ع)، امام سجاد(ع) و برخى دیگر از ائمه(ع) نقل شده، آن نیست که هر شب هزار رکعت نماز مىخواندند ؛ بلکه در مواقعى و در بعضى از شبها چنین عبادت مىکردند. این مطلب از نظر امکان عملى، مشکلى ندارد و علامه امینى(ره) در برابر انکار برخى، یک شب هزار رکعت نماز، در مقابل آنان به جا آوردند. نکته دیگر آنکه، نماز مستحبى را مىتوان بسیار ساده به جا آورد و بدون خواندن سوره و تنها با یک ذکر (مثلاً »سبحان اللَّه»)، رکوع و سجود آن را انجام داد و در پایان به یک سلام اکتفا نمود. در این صورت دو رکعت، حدود یک دقیقه طول مىکشد. در این صورت با احتساب چند ثانیه براى استراحت، بیش از ده ساعت وقت لازم نیست. نکته دیگر آنکه در تاریخ، اشخاص دیگرى نیز بودهاند که در یک شب هزار رکعت نماز به جا آوردهاند. اگر کارى براى یک فرد میسّر نبود، دلیل آن نیست که براى دیگرى نیز میسّر نباشد. اما در بحث کیفیت و کمیت، مسلماً نماز اولیا داراى کیفیت است ؛ آنان گاه آن چنان غرق در عبادت و لذت آن مىشوند که اساساً، گذر زمان و رکعات را جملگى فراموش مىکنند و خود را در محضر خداوند، راکع و ساجد مىبینند. بر این مبنا، کیفیت و کمیت در این گونه عبادات، همدوش هم است ؛ چنان که تمامى عبادات به نوعى از کمیت برخوردارند ؛ مثلاً نماز رکعات خاص دارد، طواف هفت شوط دارد و... |
|
|
منبع:
http://namaz.namaz.ir/page.php?page=showarticles&cat=35&id=46&office=namaz