پیام مقام معظم رهبری به اجلاس سوم

نماز

پیوند خلق و خالق

سومین اجلاس سراسری نماز

بابلسر

شهریور ماه 1372

بسم الله الرّحمن الرّحیم

خدا را سپاس که تلاش مبارک شما دست‌‌اندرکاران ترویج فریضه نماز به سومین سالگرد رسید و کاری با چنین اهمیت ، به اهتمامی پیگیر و خستگی ناپذیر پیوست.

راز موفقیت در دسترسی به هدف­های بزرگ و والا ، همین   پی­‌گیری و استمرار در طلب است ، این درس بزرگ را نیز در یکی از آثار مناجاتی مولای پرهیزگاران می‌آموزیم که :

« وَهَب لِیَ الجِدَّ فِی خَشیَتِکَ وَ الدَّوَامَ فِی الأتِّصالِ بِخِدمَتِکَ ... »

 نماز در عرصه­ی تکاپوی لایزال و ناگزیری که بشر بدان مأمور بلکه مطبوع گریده است ، بزرگ­ترین فریضه و مؤثرترین ابزار است. شاید برخی این خصوصیت را برای نماز فقط در میدان تکاپوی فردی به سوی کمال ، شناخته و از نقش آن در صحنه جهاد جمعی و اجتماعی و در برابر معارضان پرقدرت دنیایی سخنی نشنیده باشند.

از این رو باید دانست که پای­مردی در همه گونه رویارویی، وابسته به آن است که دل­ها و اراده‌ها از صفا و توکل و اعتماد به نفس و امید به فرجام، لبریز باشد، و نماز سرچشمه جوشانی است که این همه و بسی فیوضات دیگر را بر دل و جان نمازگزار سرازیر می‌کند و از او انسانی روشن ضمیر و ثابت قدم و بی‌دغدغه و امیدوار می‌سازد.

این که در قرآن و سخن والای پیامبر خاتم(صلی الله علیه و آله و سلم ) نماز، بازدارنده از فحشاء و منکر و معراج مؤمن و تقرب دهنده پرهیزگار و در یک سخن ، بهترین نهاد دین معرفی شده و پیامبر مکرم، آن را روشنی چشم خویش خوانده است ، باید ما را در فهم عظمت نماز به تأمل و ژرف نگری بیشتر بکشاند.

البته این نکته نیز شایان ذکر است که  نماز همین بر زبان راندن کلمات و گزاردن حرکاتی معین نیست. آن همه فیض و برکت، بر پدید آوردن امواج صوتی و اعمال بدنی بی آن که روح ذکر و توجه در سراسر این کالبد دمیده باشد، مترتب نمی گردد، اگرچه حداقّل تکلیف با آن ساقط می‌گردد. روح نماز، یاد خدا و خشوع و حضور در برابر اوست و این کلمات و اعمالی که با تعلیم الهی بر مکلف، واجب گشته است، بهترین قالب برای آن روح و نزدیک­ترین راه به آن سر  منزل  مقصود است.

نماز بی‌ذکر و حضور ، کالبدی بی‌روح است که اگر چه نام نماز بر آن ، مجاز نیست، لیکن اثر و خاصیت نماز نیز از آن مترقب نیست. از این حقیقت، در آثار دینی با عنوان " قبولی نماز " سخن رفته است، و چنین آمده است که از یک نماز که تو می‌گزاری، تنها هر آن­چه با حضور و توجه آورده شده، قبول است و بس.

اینک نماز، موهبتی بی بدیل و سرچشمه­ی فیضی لایزال ، در اختیار ما است که با آن، نخست از خویش و سپس از هر آن­که بدو مهر می‌ورزیم، انسان صالح بسازیم، این دروازه‌ای است گشاده به عرصه‌ای پهناور و مصفا. دریغ است که آدمی عمری را در جوار بهشت مصفائی بگذارند و سری بدان نکشد و عزیزان خود را بدان سوق ندهد. وحی الهی به پیامبر عظیم الشّأن   ( صلی الله علیه و آله و سلّم ) چنین فرمان داد:

" و أمر اهلک بالصلوة و اصطبر علیها "

امروز همه شما خود را طرف این خطاب بشمرید و نماز را ، حقیقت مقدس و گوهر درخشان را ، که عطیه الهی به امت محمد مصطفی ( صلی الله علیه و آله ) است قدر بشناسید.

در این وظیفه، هر کسی سهم ویژه‌ای دارد:

پدران و مادران با گفتار و کردار خود، فرزندان را به نماز تشویق و راهنمایی کنند.

معلمان، شاگردان مدارس و دانشگاه­ها را در سمت و سوی این حقیقت درخشان به حرکت وادار نمایند.

فضلا و علماء و روحانیون محترم، امامت جماعت در مراکز آموزشی و اقامتگاه‌های دانشجویان، برای نسل نو را فرصتی مغتنم بشمرند.

نویسندگان کتاب‌های درسی ، رازها و رمزها و درس­های نماز را در کتاب‌های درسی بگنجانند.

وزارت ارشاد و سازمان تبلیغات و صدا و سیما از هنر به ویژه هنر سینما برای نشان دادن گوهر نماز و چهره نماز­گزار بهره بگیرند. هنرمندان عزیز با زبان شعر و قصه و نقاشی و جز این­ها، و با آفرینش آثار هنری با کیفیت، بلکه برجسته، دست چیره هنر را به کاری چنین شایسته مشغول سازند.

در مدارس، معلمان و مدیران ، و در همه­ی مراکز، مسؤولان، با حضور خود در صفوف نماز، نمازگزاران را تشویق کنند.

در گردهمایی­های علمی و فرهنگی و آموزشی و تبلیغی، نماز را در وقت خود همچون الهام بخش صداقت و هدایت به جای آورند.

نویسندگان و گویندگان دینی درباره­ی نماز و مفهوم و فلسفه و هدف و آثار و برکات و احکام آن بگویند و بنویسند.

مردم، مساجد را با حضور در نمازهای جماعت که بهترین شیوه­ی نمازگزاردن است، رونق بخشند. در همه­ی بناهای عمومی و جای­هایی که همواره به طبع حال،‌ مردمی در آن گرد می آیند؛ مانند فرودگاه‌ها و ایستگاه­های قطار و بندرها و عزیمتگاه‌های خودروهای همگانی و ادارات دولتی و بوستان­های شهری و مانند این­ها، نمازخانه‌ها یا مساجدی بنا کنند و افزون بر این، مردم ، هر زمین پاکیزه و مناسبی را به هنگام درآمدن وقت نماز، مسجد بشمار آورند و در آن به نماز بایستند.

از این گونه کار برای هر کسی و قشری از مردم هست که هر کس باید کنکاش کند و سهم خود را از این فریضه همگانی را بیابد و بدان دست زند.

در چنین وضعی است که  جامعه اسلامی ما توانسته است نماز را اقامه کند و مصداق این آیه کریمه گردد که :

 ] الّذین َ‌ اِن مَکَّناهُم فِی الاَرضِ أَقآمــُوا اَلـصَّلوةَ وَ‌آتـَـوا الـزَّکاة وَ اَمَرُوا بِالمَعرُوفِ وَ نَهَوا عَنِ المُنکَر وَ لِلّهِ عاقِبَةُ الاُمُور  صدق الله العلی العظیم .[

توفیق همه آحاد مسلمان را در درست انجام دادن این وظیفه­ی الهی مسئلت می‌کنم .

                                           والسلام علیکم و رحمة الله

                                                سید علی خامنه‌ای

                                                   16/6/1372