آموزش نماز

آثار و برکات نماز

آموزش نماز

آثار و برکات نماز

پیام مقام معظم رهبری به اجلاس اول

بسم الله الرّحمن الرّحیم

الّذین َ‌ اِن مَکَّناهُم فِی الاَرضِ أَقآمــُوا اَلـصَّلوةَ وَ‌آتـَـوا الـزَّکاۀ

آن­گاه زمین از وراثت صالحان برخود می‌بالد، که خود را سجاده گسترده­ی نیایش شایستگان می‌یابد؛ و آن­گاه صالحان از تمکن خود بر زمین خشنودند، که یاد خدا و نام خدا را بالاتر از هر ذکری در مأذنه جان انسان­ها ندا کنند تا خلق او در همزیستی مسؤولانه در کنار هم به آرامش و اطمینان برسند، نیکی‌ها توسعه یابند و کژی­ها از صحنه زندگی انسان رخت بربندند.

تلاش برای اقامه­ی نمازی پرشور، آکنده از اشتیاق و سرشار از معرفت، ثمره­ی حاکمیّت صالحان در نظام جمهوری اسلامی است. منادی این تلاش سازمان یافته­ی مقدس، رهبر حکیم و فرزانه‌ای است که از رشحات قلم او دریای احساس و عاطفه دلسوختگان موج بر می‌دارد و اندیشه و خرد خردورزان اوج می‌گیرد.

مجموعه پیام­های حضرت ایشان به اجلاس‌های نماز که به حق منشور بندگی حق و راهنمای عمل تلاشگران این عرصه­ی مقدّس است، همه حکایت از این دارند که حیات طیّبه اسلامی و زندگی در سایه حق و عدالت و تأمین هدف­های یک جامعه نیک بخت با حق­گزاری این فریضه نورانی ممکن خواهد بود.

لذا در ایامی که عزم ملت ما برای بازسازی معنوی، رشد و توسعه، عدالت و آزادی و استقلال بیش از پیش استوار شده است، مجموعه­ی این پیام­ها را در معرض ملاحظه از سر تعمق و تأمّل همگان مخصوصاً اندیشمندان، برنامه­ریزان و سیاستگزاران و مجریان قرار می‌دهیم. امید آن­که در حرکت به سوی احیای تمدن مجدد اسلامی روشنگر راه آحاد جامعه انقلابی ما باشد.

                                              ستاد اقامه­ی نماز

 

 

نماز

نشانه­ی حکومت صالحان

 

اولین اجلاس سراسری نماز

مشهد مقدس

مهر ماه 1370

  

  بسم الله الرّحمن الرّحیم

تشکیل مجمعی از صاحب­نظران برای اقامه­ی نماز، یکی از شایسته‌ترین و ضروری­ترین کارهایی است که باید در جمهوری اسلامی صورت می‌گرفت. زیرا برپاداشتن نماز، نخستین ثمره و نشانه­ی حکومت صالحان است و در رتبه­ی بعد از آن است که نوبت به "زکات" به­مثابه­ی تنظیم مالی جامعه و ریشه کن کردن فقر، و نیز "امر به معروف و نهی از منکر" یعنی سوق دادن به نیکی‌ها و بازداشتن از بدی­ها می‌رسد.

] الّذین َ‌ اِن مَکَّناهُم فِی الاَرضِ أَقآمــُوا اَلـصَّلوةَ وَ‌آتـَـوا الـزَّکاة وَ اَمَرُوا بِالمَعرُوفِ وَ نَهَوا عَنِ المُنکَر. . .[  اقامه­ی نماز فقط این نیست که صالحان ، خود نماز بگزارند. این چیزی نیست که بر تشکیل حکومت الهی متوقف باشد؛ بلکه باید این ستون دین در جامعه به پا داشته شود و همه کس با رازها و اشاره‌های آن، آشنا و از برکات آن برخوردار گردند.

درخشش معنویت و صفای ذکر الهی، همه­ی آفاق جامعه را روشن و مصفا کند؛ و تن‌ها و جان‌ها با هم به نماز بشتابند و در پناه آن طمأنینه و استحکام یابند.

نماز، رکن اصلی دین است و باید اصلی‌ترین جایگاه را در زندگی مردم داشته باشد. حیات طیّبه انسان، در سایه­ی حاکمیّت دین خدا، وقتی حاصل خواهد شد که انسان­ها دل خود را با یاد خدا زنده نگهدارند و به کمک آن بتوانند با همه­ی جاذبه‌های شرّ و فساد مبارزه کنند و همه­ی­ بت­ها را بشکنند، و دست تطاول همه­ی شیطان­های درونی و برونی را از وجود خود قطع کنند. این ذکر و حضور دائمی فقط به برکت نماز حاصل می‌شود و نماز در حقیقت ، پشتوانه­ی مستحکم و ذخیره­ی تمام نشدنی در مبارزه­ای است که آدمی با شیطان نفس خود که او را به پستی و زبونی می‌کشد، و شیطان‌های قدرت که با زر و زور، او را وادار به ذلّت و تسلیم می‌کنند، همیشه و در همه حال دارد. هیچ وسیله‌ای مستحکم‌تر و دائمی تر از نماز برای ارتباط میان انسان با خدا نیست. مبتدی ترین انسان­ها، رابطه­ی خود با خدا را به­وسیله­ی نماز آغاز می‌کنند. برجسته‌ترین اولیاء خدا نیز، بهشت خلوت انس خود با محبوب را در نماز می‌جویند.

این گنجینه­ی ذکر و راز را هرگز پایانی نیست و هر که با آن بیشتر آشنا شود، جلوه و درخشش بیشتری در آن می‌یابد.

کلمات و اذکار نماز، هر یک خلاصه‌ای است که به بخشی از معارف دین اشاره می­کند و به­طور مکرر و پی‌درپی آن را به یاد نمازگزار می‌آورد. نمازی که با تدبّر در معانی و بدون سهو و غفلت گزارده شود، انسان را روز به­روز با معارف الهی آشناتر و به آن دلبسته­تر می‌سازد.

نورانیّت نماز، و رازها و رمزهای آن و درس­هایی که در آن گنجانیده شده، و اثر آن در ساختن فرد و جامعه ، چندان نیست که بشود در مقالی کوتاه از آن سخن گفت، بلکه چنان نیست که بی­خبری چون من، بتواند از اعماق آن خبری آورد.

آن­چه من با قلم قاصر و معرفت ناچیز خود می‌گویم آن است که مردم ما و جامعه­ی ما، و به­خصوص جوانان ما که اکنون بار امانت سنگینی را بر دوش گرفته‌اند؛ باید نماز را منبع قدرتی لایزال بدانند، و در برابر جبهه­ی فساد و بی‌عدالتی و کج­روی که امروز بشریت را تهدید می‌کند ، از نماز و یاد خدا نیرو بگیرند . میدان مبارزه‌ای که امروز پیش روی ماست، ما را به تکیه‌گاه مستحکم ذکر خدا و امید و اعتماد به او، بیش از همیشه و بیش از همه، محتاج می‌سازد، و نماز آن سرچشمه­ی جوشانی است که این امید و اعتماد و قدرت معنوی را به ما می‌بخشد.

نمازِ با حضور و با توجه، نمازی که از یاد و ذکر، سرشار است، نمازی که آدمی در آن با خدای خود سخن می‌گوید و به او دل می‌سپارد، نمازی که والاترین معارف اسلام را پیوسته به انسان می‌آموزد؛ چنین نمازی انسان را از پوچی و بی‌هدفی و ضعف می‌رهاند و افق زندگی را در چشمش روشن می‌سازد و به او همّت و اراده و هدف می‌بخشد و دل او را از میل به     کج­روی و گناه و پستی نجات می‌دهد. از این رو است که نماز در همه­ی حالات، حتی در میدان نبرد و در سخت‌ترین آزمایش­های زندگی، اولویت خود را از دست نمی‌دهد. انسان همیشه به نماز محتاج است و در عرصه‌های خطر، محتاج‌تر.

حقیقت آن است که در کار معرفی نماز، کوتاهی‌های زیادی شده است و نتیجه آن­که نماز هنوز جایگاه شایسته­ی خود را، حتی در نظام اسلامی ما، به دست نیاورده است.

این مسؤولیت سنگین ، بر دوش دانشوران و آشنایان به معارف اسلامی است که نماز را به همه ، به­خصوص به نسل جوان بهتر بشناسانند؛ از کودک دبستانی تا پژوهشگر دوره‌های عالی ، هر یک فراخور ذهن و معرفت خود، می‌توانند در راه شناختن نماز و رازهای آن قدم­هایی بردارند و با ناشناخته‌هایی آشنا شوند، حتی عرفای بزرگ نیز برای سالکان وادی معرفت، اسرار الصلوة نوشته و  آموخته­اند؛ یعنی اعماق این اقیانوس همچنان ناشناخته و پیمودنی است. در جامعه­ی ما فصل مهمّی باید در معرفی نماز در همه­ی سطوح گشوده شود. رسانه‌ها و به­خصوص صدا و سیما با شیوه‌های گوناگون، نماز را معرفی و یادآوری کنند. همه جا و همیشه در رادیو و تلویزیون، نماز در اولویّت گذاشته شود و شوق ایمان و عطش یاد خدا در دل­ها پدید آید. در کلاس‌های دروس دینی مدارس و دانشگاه­ها، درس نماز جایگاه خود را بازیابد و سخنان سنجیده و افکار بلند در بازشناسی نماز فراهم و در معرض ذهن و دل دانشجویان و دانش آموزان گذاشته شود.

فلسفه­ی نماز و تحلیل رازها و رمزهای آن با زبان هنر، در معرض دید همگان قرار گیرد تا هر کس به­قدر ظرفیّت خود از آن متمتّع گردد. کتاب­ها و جزوه‌ها در سطوح مختلف و از دیدگاه‌های گوناگون به وسیله­ی محقّقان و عالمان به سلک تحریر درآید و مایه­ی کارهای هنری و ادبی گردد.

فصلی نیز باید برای آسان کردن انجام نماز گشوده شود:

در همه­ی مراکز عمومی، مدارس، دانشگاه­ها، کارخانه‌ها، سربازخانه‌ها، فرودگاه­ها، ایستگاه­های قطار، ادارات دولتی و امثال آن، جایگاه­های مناسبی برای نماز پیش‌بینی شود. مساجد و نمازخانه‌ها پاکیزه و مرتب و رغبت­انگیز باشد. نماز در وقت فضیلت و به جماعت گزارده شود. در هر محیطی، برجستگان و بزرگان آن بر دیگران پیش­قدم شوند و عملاً اعتنا به نماز را به دیگران بیاموزند. و خلاصه در همه جا حرکت به سمت نماز و شتافتن به نماز محسوس باشد.

با این مقدمات ، به خواست خداوند متعال و با توجهات و ادعیه­ی زاکیه­ی حضرت ولی‌الله الأعظم (روحی فداه )، کشور و جامعه­ی ما به هدف­های والای نماز نزدیک می‌شود و از برکات آن بهره می‌گیرد.

در پایان لازم می‌دانم از فراهم آورندگان این مجمع و همه­ی کسانی که با وقوف بر اهمیّت نماز ، در راه اقامه­ی آن تلاش می‌کنند، مخصوصاً از جناب حجت‌الإسلام آقای قرائتی که دلسوزانه و عاشقانه در این راه گام بر‌می‌دارند، صمیمانه تشّکر کنم و قبول حضرت حق‌تعالی را برای این کوشش­های مخلصانه، مسئلت نمایم.

                                                        والسلام علیکم و رحمة‌الله

                                            سید علی خامنه‌ای

                                                      16/7/1370

 

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد