اخلاص در عبادت

همه عبادت ها باید به قصد قربت انجام گیرد و اگر گوشه ای از آن برای غیر خدا باشد، آن عمل باطل است.

مثال: اگر در نماز که یکی از واجبات است نیتی غیر از خدا را داشته باشیم مثلا قصد ریا داشته باشیم، آن نماز باطل است.

اگر یکی از مستحبات هم به قصد ریا انجام گیرد، یا زمان عبادت(اول وقت خواندن) و مکان آن(در صف اول یا در مسجد خواندن) برای غیر خدا باشد، نماز باطل است. حتی اگر در زمستان، کنار بخاری بایستد که هم گرم شود و هم نمازش را بخواند باز هم نمازش باطل است.

خداوند عملی را می پذیرد که از جهت شرایط زمانی و مکانی و کیفیت و خصوصیاتش، همه خالص باشد و برای او شریکی قرار داده نشود:« و لا یشرک بعباده ربه احدا» در حدیث است:«اگر رزمنده ای در جبهه، بخاطر تعصب یا به دست آوردن غنائم جنگی یا اظهار قدرت و شجاعت و امثال این موارد بجنگد این جهاد او هیچ ثواب و ارزشی ندارد.

داشتن اخلاص و دوری از ریا به قدری حساس و مشکل است که در حدیث از امام حسن عسکری(ع) می خوانیم:« ورود شرک در کارهای انسان از حرکت مورچه در شب تاریک، روی سنگ سیاه سخت، بی نمودتر است.

حضرت علی(ع) درباره اخلاص، سخنان بسیاری دارد که به چند نمونه اکتفا می شود:

- «الاخلاص غایه»: نیت خالص هدف نهایی است.

- «الاخلاص اعلی الایمان»: اخلاص بلندترین جایگاه ایمان است.

- «العمل کله هباء الا ما اخلص فیه»: همه تلاش ها بر باد است مگر آنکه دارای اخلاص باشد.

- «ثمره العلم اخلاص العمل»: نتیجه علم به عظمت خدا، آن است که انسان برای غیر از او کار نکند.

- «با لاخلاص ترفع الاعمال: قبولی و بالا رفتن اعمال، به اخلاص بستگی دارد.

و...

همان طوری که مشاهده کردید همه احادیث فوق جایگاه بالای اخلاص و نیت خالص در میزان ارزش اعمال و بهره دهی کارها در دنیا و آخرت را نشان می دهند.

پس بیایید تا کارهایمان را با اخلاص هر چه تمام تر انجام دهیم.