نماز، عبادتی بزرگ

شناخت معبود و آفریدگار، محبّت او را در دل ایجاد می‏کند و این محبّت، انسان را به پرستش و عبادت و اظهار کوچکی و تواضع در برابر عظمت او وا می‏دارد.

نماز، جلوه‏ای از بندگی انسان در پیشگاه خدا و مظهر عبودیّت و عبادت است. آنکه «بنده» آفریدگار است و این بندگی را احساس می‏کند و می‏داند و باور دارد، در برابر او، مطیع است و در پیشگاهش سر بر خاک می‏نهد و به سجده می‏افتد و با وی راز می‏گوید و نیاز می‏طلبد و آن خالق یگانه را که سر رشته دارِ اوست، به عظمت و پاکی می‏ستاید.