7 . قنوت

دست حاجت چو بری، نزد خداوندی بر

که کریم است و رحیم است و غفور است و ودود (112) 

قنوت، دست نیاز بر آستان الهی بلند کردن است و خواسته‏ها را بر شمردن، و این از 

مستحبات اکید در نماز است.

معنای قنوت، اطاعت و دعا و توجّه و خشوع در نماز است. در قنوت می‏توان هر دعایی را 

خواند. قنوت طولانی، نزد خداوند مطلوب است. 

از رسول خدا صلی الله علیه وآله روایت شده که: هر که در دنیا، صاحب قنوت‏های طولانی 

باشد، در روز دشوار قیامت و در پیشگاه عدل الهی، آسوده‏تر خواهد بود. (113) 

بهترین نماز آنست که قنوت طولانی داشته باشد. آنان که به مقام خدا عارف‏ترند و در 

نمازشان، گفت و گویی عاشقانه با پروردگار دارند، دعاهای طولانی در قنوت نمازشان می‏خوانند، 

آن گونه‏اند که درباره برخی علما نقل شده است.