رکوع

نمازگزار پس از قرائت  (1) به رکوع می‏رود.یعنی در برابر خدا-موجودی که ماورای نقطه اوج اندیشه انسان در آفاق خصلتهای نیک و عظمت آفرین است-از سر تعظیم خم می‏شود. 

رکوع نمایشگر و نمودار خضوع انسان است در برابر قدرتی که آن را فراتر از خود می‏داند، و مسلمان چون خدا را برترین قدرتها می‏داند در برابر او رکوع می‏کند.و چون هیچ موجودی جز خدا را برتر و فراتر از انسانیت‏خود نمی‏داند در برابر هیچکس و هیچ چیز دیگر سر خم نمی‏کند.در همان حال که تن خود را در برابر خدا به حالتی خاضعانه درآورده است، زبان را نیز به حمد و ستایش و بیان عظمت او می‏گشاید. 

سبحان ربی العظیم و بحمده  (2) -پاک و پیراسته است‏خداوندگار بزرگ من و من او را ستایش می‏کنم. 

این حرکت که با گفتاری هماهنگ انجام می‏گیرد به‏نمازگزار و هم به دیگران که این حالت را از او می‏بینند، بندگی او را در برابر خدا باز می‏نماید و چون بنده خدا، بنده غیر خدا نیست آشکارا سرافرازی و آزادی او را از بردگی غیر خدا اعلام می‏کند. 

پی‏نوشت‏ها: 

.منظور خواندنیها و گفتنی‏هایی است که در حال ایستاده گفته می‏شود.حمد و سوره در رکعت اول و دوم، و تسبیحات اربعه یا فقط سوره حمد در رکعت‏سوم و چهارم. 

.به جای این ذکر می‏توان گفت:سبحان الله سبحان الله سبحان الله.